Duurzame döner?!

Vleessnacks en planten

Bij een podcast over de duurzaamheidstransitie verwacht je misschien geen aflevering over dönerbezorgers en burgertentjes. De wereld van vleessnacks is er niet één waarin duurzaamheid hoog op de prioriteitenlijst staat. Toch zijn ook hier pioniers te vinden die naar een duurzamere wereld streven.

Wij spraken met Rens Bekkers, mede-oprichter van Bright Kitchen, een onderneming die bezorgkeukens helpt plantaardige alternatieven in hun keuken aan te bieden. Vegan döner bijvoorbeeld. Het voornaamste ingrediënt hierin is seitan, een restproduct van tarwe met veel proteïne, dat qua structuur sterk op vlees lijkt.

Het eerste dat bij Rens opkomt als hij aan de duurzaamheidstransitie denkt, is dan ook niet vreemd: “planten”. Niet alleen omdat zijn onderneming zich richt op plantaardige alternatieven voor vlees, maar ook omdat planten een verborgen centrale rol spelen in vlees: kippen, koeien en varkens eten planten als soja, gras en mais om zich zo klaar te maken als slachtvlees voor in de supermarkten en slagerijen. Het voordeel echter van plantaardige alternatieven voor vlees is dat de eiwitten, voedingstoffen, maar ook energie en ruimte niet verloren gaan, ze gaan direct van het land naar het bord van de consument. Terwijl bij echt vlees al die planten eerst nog door de magen van de dieren moeten gaan voordat er eiwitten van kunnen worden gemaakt in de vorm van dierlijk vlees. Daar is dan ook heel wat extra water voor nodig om dieren te laten drinken en ze scheiden vervolgens die platenresten uit als mest en methaan welke weer, als stikstof en broeikasgas, gevolgen hebben voor het milieu.  

Trots

Dankzij Bright Kitchen worden nu met de merken Vegan Burger Brothers en Doner Dudes in 40 steden vegan opties aangeboden en thuisbezorgd bij consumenten. Het bijzondere van de onderneming van Rens is dat hij zich niet richt op mensen die duurzaamheid al belangrijk vinden. Daarmee maakt hij niet genoeg impact: “Als ik een vegaburger verkoop aan een vegetariër is de klimaatwinst precies 0.” 

Het gaat hem juist om duurzame alternatieven aan de man brengen bij diegenen voor wie nadenken over duurzaamheid niet vanzelfsprekend is. Daar is hij dan ook het meest trots op, dat hij ondernemers aanspreekt die niets met duurzaamheid hebben, en zijn plantaardige alternatief verkoopt aan iemand die anders ongetwijfeld vlees had besteld.

Dat hij deze markt weet te bereiken heeft te maken met de niet-alledaagse vorm van zijn onderneming. Het werkt namelijk als volgt: Bright Kitchen benadert bezorgkeukens die vlees verkopen, zoals dönerzaken, burgertenten en spareribrestaurants. Omdat deze zaken vaak niet veel met duurzaamheid ophebben ontzorgt Bright Kitchen hen, door de administratie, inkoop, marketing en receptuur uit handen te nemen, in ruil voor een deel van de winst. 

En omdat de ondernemers van deze bezorgkeukens duurzaamheid meestal niet centraal stellen, wordt deze reden vaak niet genoemd als verkoopargument. Als je op hun website kijkt zie je dat de reden om met Bright Kitchen samen te werken, vanuit het financiële perspectief wordt benaderd. Rens vertelt daarover tegen ons: “we noemen het woord duurzaamheid eigenlijk niet eens als we potentiële partners benaderen. Tegen hen hebben we het over omzet die we gaan creëren.”

Nuchter

Daarmee is Bright Kitchen tegelijk idealistisch, maar ook ‘nuchter’, zoals Rens het noemt: “Je moet je idee ook kunnen pitchen. Als je te ver voor de troepen uitloopt lukt dat niet.” Vleesvervanging is daar een voorbeeld van: je kunt lekkere gerechten zonder vlees promoten, maar “de markt is daar nog niet klaar voor.” De vleeseter die misschien wel duurzaam wil eten, maar vlees gewoon heel lekker vindt, overtuig je niet door te wijzen op de belasting op het klimaat van vlees, of door expliciet gerechten zonder vlees aan te bieden. Die overtuig je, volgens Rens, door een lekker alternatief voor vlees aan te bieden, dat er gewoon veel op lijkt.